لازم به ذکر است این چهره سیاسی چندی پیش بدون اشاره به ده‌ها میلیون حامی نظام اسلامی که در مناسبت های گوناگون حمایت خود را به طرق مختلف اعلام می کنند، وقیحانه مدعی شده بود: «چون خسارت براندازی بالاست مردم به سراغش نمی‌روند»!
به گزارش جهان نیوز، بخش هایی از اظهارات جعفرزاده را در ادامه خواهید خواند:
*واقعیت کشور این است که متاسفانه هیچ خبر خوشی از مجموعه حاکمیت یعنی سه قوه خارج نمی‌شود که براساس آن خبر و اقدام مردم حال‌شان خوب شود. فارغ از اینکه ما با این دولت سیزدهم و مجلس یازدهم موافق هستیم یا خیر، موضوع این است که نوع ادبیات این دولت و مجلس با مردم ادبیات نرم و محبت‌آمیزی نیست و این خیلی بد است. کدام تصمیم سخت قرار است گرفته شود؟ مگر تا الان تصمیم سخت گرفته نشده که وضعیت کشور به اینجا رسیده است. وضعیت ایجادشده حال تصمیم سخت نبوده است؟ مگر اینکه اینطور بگویند که تصمیم سختی نبوده و آنچه امروز وجود دارد، غیرارادی بوده است. حرف من این است که جامعه ایران دیگر ظرفیت فشار بیشتر از این حد را ندارد. آنهایی که می‌خواهند تصمیم سخت بگیرند باید بدانند که ظرفیت جامعه را به نهایت رسانده‌اند و دیگر این جامعه کشش ندارد که شوک تلخ‌تر و سخت‌تر را تحمل کند. شما مگر نمی‌گفتید که قبلی‌ها ناتوان بودند و ما بعد از ۴۰ سال قرار است مشکلات را حل کنیم؟ نتیجه کشورداری اینها را این روزها به‌راحتی می‌بینیم. من امروز یک نان سنگک و یک مقدار پنیر خریدم، ۱۶۰ هزار تومان پول دادم. زندگی را برای مردم به این نقطه رسانده‌اند. تصمیم سخت را به صورت شخصی مجاز هستند برای خودشان بگیرند اما اگر بخواهند برای جامعه و ملت تصمیم سخت بگیرند این ظرفیت وجود ندارد.
*اگر قصد دارند اقدامی کنند، باید با مردم صادق باشند اما متاسفانه صداقت ندارند و نشانه‌ای از صادق بودن آنها با مردم را نمی‌بینیم و حرف‌هایی می‌زنند که اینطور برداشت می‌شود که از نگاه اینها مردم نادان و بی‌سواد تلقی می‌شوند. مثلاً در همین ماجرای گران شدن نان، می‌گویند ما برای توازن منطقه‌ای این کار را کرده‌ایم اما واقعاً این نوع سخنان توجیه توهین‌آمیزی است که انجام می‌دهند. ما می‌توانیم خواهش کنیم برای توازن منطقه‌ای از تعداد مسئولان نالایق کاهش داده شود و به خانه بروند؟ شجاعت یک اقدام هم در این دولت وجود ندارد و توجیهاتی که میآورند ناراحت‌کننده است.
*متاسفانه مجلس و دولت فقط بهانه میآورند و شجاعت پذیرش اشتباه، خطا و عذرخواهی را ندارند. چرا فکر می‌کنند هر کسی حرف می‌زند، دشمن است؟ مردم ناراحت هستند، مشکل دارند و گرفتار هستند و هیچ‌کس هم مسئولیت این وضع را قبول نمی‌کند. هنوز هم که هنوز است می‌گویند تقصیر دولت قبل است. اصلاً دولت قبل مقصر است، اما شما برای چه روی کار آمده‌اید و چه کار کرده‌اید؟
*من نمی‌گویم نیاز به تصمیم سخت وجود دارد یا خیر. این را می‌گویم که چه کسی قرار است تصمیم سخت بگیرد. اینها نشان داده‌اند فاقد توان کارشناسی هستند و عملکردشان طی این دو سال به‌خوبی نشان داده است که حرف من درست یا غلط است. با یک دولت کم‌سواد و ناهماهنگ و شعاری که نمی‌توان تصمیم سخت گرفت. اینها نقد را قبول ندارند، می‌گویند ما هر کاری انجام می‌دهیم شما بگویید درست است و تاییدش کنید. نتیجه این رفتارها را هم الان در کشور می‌بینیم. من نمی‌گویم آقای رئیسی و یا آقای قالیباف آدم‌های بدی هستند، اصلاً اینها انسان‌های خوبی هستند اما حقیقت این است که این‌کاره نیستند.
*دولت آقای خاتمی و روحانی از دست اینها نفس نمی‌توانستند بکشند و هر چند وقت یکبار ما شاهد ایجاد یک بحران اساسی بودیم اما الان خبری از ایجاد بحران نیست و دولت را دلداری هم می‌دهند که این وضعیت را ایجاد کرده است. زمانی که ما مجلس بودیم رفتار ما با دولت روحانی را نگاه کنید و مقایسه کنید با وضعیتی که الان حاکم است. کمک کردن یک داستان است اما اینکه چشمت را ببندی و آن سمت را نگاه کنی، یک داستان دیگر است. تفکیک قوا تبدیل به تجمیع قوا شده است. فلسفه تفکیک قوا که در قانون اساسی آورده شد، نظارت قوا بر یکدیگر بود اما وقتی اینها ادغام شدند، دیگر چیزی به اسم نظارت وجود ندارد. الان دیوان محاسبات کجای کار قرار گرفته است؟ سازمان بازرسی کجاست؟ قوه قضائیه در برابر ترک‌فعل‌هایی که صورت گرفته چه کار کرده است؟
