پروانه معصومی ازجمله هنرمندانی بود که همواره پای مردم و منافع ملی و مصالح فرهنگی کشور ایستاده بود. وی سال گذشته طی مصاحبه‌ای اغتشاش‌آفرینی در کشور را محکوم کرد و گفت:«قطعاً طراحی شده و برنامه‌ریزی شده از سوی مردم ما نیست و عده‌ای اغتشاشگر و فرصت‌طلب خود را قاطی مطالبات مردمی کرده و شروع به هرج و مرج می‌کنند تا به نفع خود از آن بهره ببرند.» وی همچنین در گفت‌وگو با کیهان خودش را یک بسیجی و از اعضای بسیج هنرمندان معرفی کرده و گفته بود: «من خط مشی خاصی را در کار هنری دنبال می‌کنم و سعی می‌کنم از آن خط خارج نشوم، حضورم در بسیج هنرمندان نیز در جهت همین خط مشی است.»
وی سال ۱۳۸۹ در دیدار تاریخی گروهی از هنرمندان سینما و تلویزیون با رهبر انقلاب حضور داشت و در این جلسه سخنرانی هم کرد. وی در این سخنرانی یکی از مسائل مهم عرصه هنری را مشخص نبودن جایگاه واقعی زنان در سینما و تلویزیون دانست و با انتقاد از رویکرد برخی فیلم‌ها و سریال‌ها به دلیل توجه نکردن به مسائل واقعی کشور گفته بود: «در برخی از فیلم‌ها و سریال‌ها فقط به مسائل و موضوعات پایتخت‌نشینان و برخی شهرهای بزرگ پرداخته می‌شود و توجهی به مسائل و موضوعات مورد توجه ساکنان دیگر شهرها و به‌ویژه روستاهای کشور نمی‌شود.»
نکته قابل توجه این است که مرحومه معصومی خودش سال‌ها به روستایی در شمال کشور نقل مکان کرده و مشغول کشاورزی و کارآفرینی برای مردم بود. پروانه معصومی در گفت‌وگویی با کیهان درباره این موضوع گفته بود: در سال‌هایی که به کشاورزی مشغول هستم علاوه‌بر تولید محصول، برای چند خانواده شغل ایجاد کرده‌ام.
پروانه معصومی درباره ماجرای حضورش در دیدار با رهبر انقلاب گفته بود: رهبر انقلاب را دوست دارم و همیشه هم گفته‌ام از روی اجبار کاری نکرده‌ام. چرا که یک کسی به من گفت به زور شما را بردند و گفتم من با «سر» رفتم.
وی تأکید داشت: انقلاب باعث شد که کشور ما هویت محکمی در دنیا پیدا کند. ایران یک اسم قابل احترام در دنیا شد برای کسانی که می‌دانند احترام یعنی چه! انقلاب باعث شد من اگر به خارج از ایران می‌روم و ایرانی هستم به این ایرانی بودن افتخار کنم. افتخار می‌کنم ایرانی هستم و افتخار کنم این‌جا زندگی می‌کردم. این همه جوان‌های ما در جنگ تحمیلی جان‌شان را از دست دادند که کشور ما یک کشور سرافراز باشد.
پروانه معصومی در بیان خاطره‌ای از فیلم «گل‌های داودی» تعریف می‌کرد: «یکی از سکانس‌های فیلم در نیمه شبی اتفاق می‌افتاد که من باید از خواب بیدار می‌شدم و ناگهان به سمت فرزندم می‌رفتم. قبل از فیلمبرداری به من گفته شد که این سکانس باید بدون حجاب انجام شود، به دلیل اینکه در خانه و در نیمه شب بود. من با این موضوع مخالفت کردم؛ چون اعتقاد داشتم که باید تحت هر شرایطی در سینما حجاب خودم را حفظ کنم… همیشه اعتقاد من این بود که ما باید از اصول پیروی کنیم. اصل یک فیلم و داستان آن مهم است و این موضوعات را باید طبق قوانین رایج در جمهوری اسلامی رعایت کرد.»
