تقریبا دیگر می‌توان گفت که عدم انتخاب مدیر برای سازمان‌ها و ادارات گیلان تبدیل به یک اپیدمی شده است؛ از اداره کل راه و شهرسازی گیلان گرفته که ۸ ماه است با سرپرست اداره می‌شود تا منطقه آزاد انزلی که هر روز نام گزینه‌های متفاوتی برای مدیرعاملی آن مطرح می‌شود اما همچنان پس از گذشت ۲ ماه از برکناری مدیرعامل سابق، با سرپرست مدیریت می‌شود.
فرمانداری رشت، تامین اجتماعی، اداره کل استاندارد و هلال احمر گیلان از دیگر سمت‌هایی است که همچنان با سرپرست اداره می‌شود.
ناگفته پیداست که قدرت مانور و مدیریت سرپرست یک سازمان که ماندن و نماندنش همواره در هاله‌ای از ابهام است، به مراتب کمتر از رئیس و مدیر آن مجموعه است. با این اوصاف اما صداوسیمای مرکز گیلان قریب به یک ماه است که مدیرکل پیش‌کش، حتی یک سرپرست هم ندارد.
جالب توجه آن که هیچ صدایی هم از مسئولان و بزرگان استان در انتقاد از وضعیت موجود شنیده نمی‌شود.
از بزرگان استان انتظار می‌رود که نسبت به بی‌تفاوتی مدیران صداوسیمای کشور در خصوص مدیریت صداوسیمای مرکز گیلان «بیزاری» جسته و خواستار تعیین تکلیف سریع‌تر این موضوع باشند.
انتظار می‌رود نه تنها صداوسیما بلکه سایر سازمان‌ها و ادارات استان هم که در بلاتکلیفی به سر می‌برند، با پیگیری جدی استاندار و نمایندگان گیلان در مجلس، از وضعیت فعلی خارج شوند.
اگرچه که شاید انتظار مطالبه‌گری و به اصطلاح یقه‌گیری مدیران کشور از سوی رئیس مجمع نمایندگان گیلان که در این ۴ سال حضور در مجلس صدای سکوتش کَر کننده بوده است، انتظاری واهی و پوچ باشد!
به همین ترتیب از استاندار هم که نشان داده آنچنان که باید و شاید اهمیتی برای تعیین تکلیف وضعیت مدیران قائل نیست، به گونه‌ای که در همان ساختمان ۷ طبقه استانداری شاهدیم که برخی معاونت‌ها پس از گذشت چندین و چندماه همچنان با سرپرست اداره می‌شوند، انتظار پیگیری برای تعیین وضعیت سایر مدیران استان از مقامات کشوری، امری خوش‌بینانه و غیرواقعی به نظر می‌‌رسد.
با این وجود اما آدمی به امید زنده است و شاید این نوشتار تلنگری به حضرات وارد سازد تا نسبت به در اولویت نبودن استان گیلان در نگاه برخی مقامات کشوری، بی تفاوت نبوده و اقدامی موثر برای تغییر این نگاه به استان انجام دهند.گیل خبر
