یک اشتباه شیرین که ناهید کیانی را در المپیک تاریخ ساز کرد

میان همین اینستاگردی ها چیزی توی مغزم جیرینگ صدا می کند تازه یادم می افتد ناهید کیانی دختر تکواندو ایران عادت دارد قبل از مسابقات صفحات مجازی اش را می بندد تا تمام حواسش را بگذارد برای قهرمانی برای آنکه از دل مسابقات، جنگجویانه لحظه ای را برایمان تدایی کند که با پرچم ایران دور افتخار بزند و ما کیف کنیم! خودش که می گوید:«اولین و آخرین هدف من در ورزش قهرمانی شادی مردم است.» برایش هم فرقی ندارد چه هوادارش باشی و چه نه! او دختر ایران است و خوشحالی همه ایران را یک جا می خواهد برای همین هم مدال نقره رقابت های گرندپری را تقدیم کرد به آنهایی که حتی او را دوست ندارند!

آن روز که مادر ناهید برای کلاس تابستانه او اشتباهی لباس تکواندو خرید، فکر نمی کرد، دست تقدیر زیباترین اشتباه را رقم زده تا این لباس روی قد و قامت او بشیند، ناهید در آن قد بکشد، بزرگ شود و برای یک ایران تاریخ سازی کند. فکر نمی کرد آن کلاس تابستانه ای که به بهانه سرگرمی دخترش را در آنجا ثبت نام کرده بود یک روز چنان صحنه جولان ناهید شود که روی تشک المپیک مسابقه بدهد. قصه ورود او به عرصه ورزش هم ماجرای جالبی دارد وگرنه آرزوی دور و دراز کودکی ناهید نویسندگی بود.

سال ۱۳۸۵ وقتی ۸ ساله بود مادر برای سرگرمی تابستانه شان او و خواهر بزرگ ترش مهتاب را در کلاس کاراته ثبت نام کرد. مربی شان گفته بود برای اولین جلسه لباس کاراته بخرند و سر کلاس حاضر شوند اما مادر به جای لباس کاراته اشتباهی لباس تکواندو خریده بود. مربی هم با آن لباس ها اجازه ورود به کلاس نداد.

ناهید می گوید:«من و خواهرم به خانه برگشتیم و موضوع را به مادرمان گفتیم. او هم در جواب گفت که برای شما چه فرقی دارد!؟ این تابستان را فعلاً به کلاس تکواندو بروید! ما هم به ناچار و برای اینکه لباس ها روی دستمان نماند، وارد این رشته شدیم.حالا با افتخار می گویم این جایگاهی را که الان در تکواندو دارم، مدیون آن اتفاق ساده و شیرین هستم.»

از همان بچگی هم آرام بود گوشه ای می نشست و اتفاقات روزش را می نوشت، نوشتن بهترین سرگرمی ناهید بود و نویسندگی آرزویش، هنوز هم به رسم قدیم می نویسد از سختی هایی که پشت صحنه این قهرمانی هاست، از رنج هایی که برای وزن کم کردن متحمل می شود و از تلاش های شبانه روزش برای آمادگی روی تشک، در لیست کارهایی که قرار است یک روز تیک بخورد این است که کتاب زندگی اش را بنویسد و چاپ کند، اسمش را هم بگذارد «سخت اما شدنی»! درست مثل همه رقابت هایی که نشان مان داده رقابت ها و حریف هایی سخت اما پیروزی ای که برای او در اکثر مواقع شدنی است. اصلا به قول هادی ساعی او دختر با غیرت ایران است.

ناهید هرچند آنطور که دلش می خواست نویسنده نشد اما زیاد هم از خلق آثار دور نیست تاریخ می نویسد و تاریخ سازی می کند، بله! او نام خودش را به عنوان نخستین زن ایرانی که موفق به کسب مدال طلای مسابقات جهانی تکواندو شده است در تاریخ تکواندو ایران نوشت. او برای نخستین بار در تاریخ تکواندو بانوان ایران موفق شد در رنکینگ جهانی در رتبه نخست جهان قرارگیرد و حالا هم در المپیک پاریس نامش را گوشه دیگری از تاریخ یادداشت کرده است. ناهید اولین دختر تکواندوکار ایران است که به فینال المپیک راه پیدا می کند. از طرف دیگر او با صعود به فینال به پرافتخارترین بانوی ورزشکار ایران در تاریخ المپیک تبدیل شد چرا که تا پیش از این زنان ورزشکار ایران دو مدال برنز در المپیک به دست آورده بودند، اما کیانی حالا یا طلا به دندان می کشد یا نقره دور گردن می اندازد!

بعد از رقابت های سخت و نفس گیری که تجربه کرد پشت دوربین و در اولین مصاحبه اش به مردم قول داد تمام تلاش اش را بکند تا خوش رنگ ترین مدال را برای آنها بگیرد. هرچند مدال او هرچه که باشد خوشحالی ما تکمیل است که دختران ایران مان روی سکوهای جهانی این طور می درخشند و نام آور می شوند اما او دل خوش است به سجاده مادرش و دعاهایی که تمام این چندسال به قول خودش برای او قوت قلب بودند، به برق امید چشم های پدرش که حامی این سال های او بودند و به لبخند مردمی که پای قهرمانی او نقش می بندد. ناهید امشب سال ها تلاشش را با خود روی تشک می برد تا وطن سرفراز باشد.