به گزارش گیلان شهر:یاداشت از مسعود عباس نژاد
دیروز خبری در برخی رسانه ها به نقل از یکی از مسئولین منتشر شده بود که حکایت از تخریب ۲۶ ساختمان غیرمجاز در رشت در دو ماه گذشته داشت.
در همین راستا نکاتی به ذهنم رسید که تصمیم گرفتم ضمن به اشتراک گذاری آن، نظرات سایر دوستان را هم جویا شوم:
متاسفانه متاثر از شرایط اقتصادی و تحریم های ظالمانه ای که کشورمان با آن دست و پنجه نرم می کند، شاهد افزایش شدید قیمت تمام شده در حوزه ساختمان سازی هستیم. این موضوع سبب شده بسیاری از شهروندان ناچارا به سمت خرید خانه های نسقی سوق پیدا کنند. پرواضح است که هیچکس تمایلی به سکونت خود و خانواده اش در منزل غیرایمن ندارد بلکه آن چه که موجب رشد نسق سازی در رشت و حومه شده، افزایش فزاینده قیمت مسکن است. در نتیجه سکونت در منازل نسقی، نه برخاسته از یک انتخاب آزادنه بلکه ناشی از یک اجبار اقتصادی ظالمانه است.
تخریب این منازل می بایست آخرین راه حل موجود باشد. اگرچه قانونگذار در موارد معدود رای به تخریب این ساختمان ها داده اما نمی توان از نقش شهرداری و اهمال در ایفای سیاست های نظارتی آن در این میان، غافل شد. اگر پلیس ساختمان به درستی به وظایف خود عمل کند و در مراحل اولیه، مانع از ساخت ساختمان های بدون پروانه یا دارای تخلفات عمده شود، دیگر شاهد بروز پدیده های این چنینی نخواهیم بود.
تخریب ساختمان های نوساز اگرچه منطبق با حکم دادگاه است اما نمی توان منکر تاثیر ناخوشایند روانی آن بر سلامت جامعه شد. بالاخره تخریب یک ساختمان به معنی از بین بردن ثروت عمومی، وارد نمودن ضرر شدید اقتصادی به شخص سازنده به عنوان یک شهروند و خانواده اش و کاهش ظرفیت های سکونت پذیری می شود. بی شک مسئولان امر به جای تخریب این ساختمان ها می بایست به دنبال حل ریشه ای این معضل باشند و به این موضوع بیاندیشند که اساسا علت تمایل مردم و سازندگان به این قبیل ساختمان ها در چیست؟
هزینه های گزاف اخذ پروانه، تصمیم گیری های اشتباه در تنظیم طرح تفصیلی، بی توجهی به اختلاف تراکم مناطق مختلف رشت و مهمتر از همه علت یابی کاهش قدرت خرید مردم، اصلی ترین مسایلی است که باعث رشد قیمت ساختمان و تمایل مردم به سمت خرید ساختمان های نسقی می شود. نسقی سازی را نباید علت محسوب کرد بلکه می بایست آن را معلولی از عوامل دیگر به حساب آورد.
اگر تمایل مردم به خرید ساختمان های نسقی نباشد، سازنده ای هم به دنبال ساخت آن نخواهد رفت. اگرچه شهردار رشت از وجود مافیا در نسقی سازها خبر می دهد اما آن چه که به این مافیا قدرت می بخشد، استقبال مردم از محصولاتشان که همان ساختمان های بعضا غیرایمن است، می باشد. مردمی که عمدتا از طبقه ضعیف جامعه بوده و قادر به تامین هزینه های بالای خرید ملک سنددار نبوده و از پس اجاره های چند میلیونی این روزها بر نمی آیند. مردمی که علیرغم زندگی شرافتمدانه شان، مدت هاست زخمی تبعیضی هستند که در لا به لای ارائه خدمات عمومی نهادینه گردیده است.
به نظر اینجانب تا وقتی مجموعه مدیران شهری، تخریب را تنها راه حل موجود دانسته و به دنبال ساماندهی وضعیت موجود از طریق راه حل های جایگزین نباشند، در بر همین پاشنه می چرخد. صدور احکام تخریب و در بوق و کرنا نمودن آن شاید راه حلی مقطعی باشد اما مطمئنا چاره ای همیشگی نخواهد بود.
در پایان امیدوارم هیچگاه و هیچوقت اعلام تعداد ساختمان های تخریب شده، گزارش کاری پیروزمندانه برای هیچ مسئولی لحاظ نشود.
✍مسعود عباس نژاد
فعال فرهنگی – اجتماعی
خزرانلایی
