میتوان زیبا زیست…
نه چنان سخت که از عاطفه دلگیر شویم،
نه چنان بی مفهوم که بمانیم میان بد و خوب!
لحظه ها میگذرند
گـــــرم باشیم پر از فــــکر و امید…
عشـــــق باشیم و سراسر خــورشید…
مردم سرزمین من در روزهای پرهیاهوی مقابله با شیوع ویروس کرونا لحظه های پایانی سال ۹۸ را با دلهره به سر می برند و با نگرانی توصیف ناپذیری به استقبال بهار می روند.
مردم سرزمین من، سال جدید را به این امید که بتوانند ویروس کرونا را شکست دهند در خانه می مانند و تمام سنت های قشنگ سال جدید را در خاطره ها مرور می کنند.
سالی که گذشت سالی پر از درد و رنج برای مردم سرزمینم بود از خروش سیلاب های ویرانگر، اغتشاشات در پی گرانی بنزین، ترور سردار سلیمانی، مرگ عده ای از هموطنان در ازدحام مراسم تشیع سردار دلها، سقوط هواپیمای اوکراینی، بروز سیل ویرانگری دیگر و اکنون نیز حمله یک ویروس به نام کرونا.
گیلان به دلیل موقعیت جغرافیایی و مهمان نوازی، همواره از استان های موردعلاقه مردم برای سفر و تعطیلات نوروزی بود اما امسال درخواست این میزبانان مهربان از هموطنان، این است که با خودقرنطینگی در خانه های خود، حرمت میزبان را نگه داشته و با مسافرت، سال جدید را به کام مردم این استان تلخ نکنند و بگذارند سال جدید را با یاری یکدیگر جشن بگیریم و دوباره طعم شیرین با هم بودن را بچشیم.
بیایید پرستاران و پزشکانی که در راه سلامت مردم، مدتهاست که جانان خود را در آغوش نکشیدند دریابیم. در یابیم که از فرط خستگی بابت تیمارداری، تحلیل رفته و عنقریب است که از دستمان بروند.
عیدی ما را فراموش نکند
بیاییم همچون همیشه حمایت از کودکان کار، ایتام و محرومان‌جامعه را یاد کنیم و مرهمی باشیم بر رنج و آلام همنوعان نه گزندی بر روح وجسم و جان آنان.
به امید سالی پر از خیر و برکت و دل خوشی،آرامش و آسایش برای مردم سرزمینم ” ایران”
بارالها…
از کوی تو بیرون نشود
پای خیالم
نکند فرق به حالم ….
چه برانی،
چه بخوانی…
چه به اوجم برسانی
چه به خاکم بکشانی…
نه من آنم که برنجم
نه تو آنی که برانی..
نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد…
نروم باز به جایی
پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی
کس به غیر از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز کن در که جز این خانه مرا نیست پناهی
اللهم عجل لولیک الفرج
علی شفاهی
