از همین رو بود که طرح جوانی جمعیت و حمایت از خانواده با تصویب مجلس به قانون تبدیل شد تا به فرزندآوری کمک کند اما علی رغم امتیازاتی چون اعطای زمین، سهام در بورس و اختصاص خودرو به مادران باردار، آمار ازدواج و موالید در ۹ ماه اول سال گذشته رو به نزول و طلاق رو به رشد رفت.
در همین راستا کارشناسان معتقدند که عدم اقبال نسبت به فرزندآوری در بین زوجین، عموما ریشههایی فرهنگی و البته اقتصادی دارد.
نه تنها دولتها نتوانستهاند وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم را بهبود ببخشد بلکه مشوقهای درنظر گرفته شده در قانون اخیر نیز از جذابیت لازم برخودار نبوده و در کنار آن تغییرات فرهنگی جامعه ایرانی باعث شده است که میزان فرزندآوری بین زوجهای ایرانی کاهش پیدا کند.
این سوال بدون جواب مانده که پدر و مادری که به دلیل تورم افسارگسیخته بالای ۵۰ درصد با مشکل معیشتی رو به است و امیدی به آینده ندارد چگونه میتواند به دنبال فرزندآوری باشد؟
اما آنچه سبب نگارش این یادداشت شده این موضوع است که رئیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان طی ماه جاری در جلسات رسمی ۲ بار از شهرداران و بخشداران به خاطر عدم ترویج و تبلیغ فرزندآوری گلایه کرده و گفته است: «متأسفانه هیچ اقدامی در حوزه ترویج و تبلیغ فرزندآوری در سطح شهرها و روستاهای استان دیده نمیشود و یا بسیار کمرنگ است».
اگرچه حمایت از خانواده و آحاد شهروندان وظیفه تک تک مسئولان است اما دکتر آشوبی به عنوان رئیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان باید بهتر بداند که صرفا با نصب بنر و پارچه نوشته در سطح شهر و بخشها نمیتوان فرزندآوری کرد! کما اینکه برگزاری جلسات هفتگی قرارگاه جوانی جمعیت هم اگر بدون پشتوانه مالی و معنوی لازم از خانوادهها باشد اثر مثبتی جز دورهمی مدیران نخواهد داشت!
اما برای افزایش نرخ جمعیت در ابتدا باید نرخ سطح اشتغال افزایش یابد. جوانان اگر از کار و درآمد کافی برخوردار نباشند به دنبال ازدواج نخواهد رفت چه برسد به فرزندآوری! اشتغال جوان منجر به امید او نسبت به آینده خواهد شد.
در قدم بعدی دولت باید حمایت ویژهای از مسکن جوانان به عمل آورد، طبیعی است که با طرح نهضت ملی مسکن و اقساط ۷۰ الی ۱۰ میلیونی نباید امیدی به خانه دار شدن زوجهای جوان و قشر متوسط جامعه داشت!
همچنین باید دولت از خانوادههایی که فرزند تازه به دنیا آوردهاند به صورت ویژه حمایت کند. پر واضح است که منظور از حمایت صرفا سرکشی از خانوادههای «باشکوه» و دادن کارت هدیه نیست؛ بلکه باید پوشک بچه، شیر خشک و خدمات درمانی و آموزشی رایگان به کودک و خانواده او ارائه شود.
از سوی دیگر در همین استان خودمان گیلان به گفته خود مسئولان برخی شهرستانها فاقد زیرساختهای استاندارد لازم در حوزه بهداشت و درمان هستند و در جاهایی هم که بیمارستان داریم، پزشک متخصص نیست!
در پایان تاکید داریم که کاهش نرخ رشد جمعیت، کاهش تعداد ازدواجها، افزایش موارد طلاق، کاهش تعداد تولدها و کاهش نرخ باروری، افزایش تعداد سالمندان و افزایش تعداد زوجهای نابارور، شاخصها و آمارهایی است که برای همگان نگران کننده است اما راه حل عملی رفع این مشکلات درخواست از دستگاههای اجرایی، شهرداریها و دهیاریها برای ترویج و تشویق فرزندآوری نیست!
۲۰۶ و پرشیا بچه نیاوردند، بنر و پارچه نوشته هم نمیآورد! بهتر است مسئولان به دنبال نان باشند که خربزه آب است.