واقعیت این است که با گذشت ۴۰ سال از عمر این دفنگاه و افزایش زباله منطقه به بیش از ۱۰۰۰ تن در روز، ساماندهی آن پیچیدگی‌های فنی و مدیریتی زیادی پیدا کرده است که در طول سه ماه گذشته تلاش شد تا حد زیادی برطرف و در خصوص راه حل جامع هم توافق ایجاد شود.
۱- طراحی الگوی ساماندهی (شامل پوشش کامل خاک، کنترل و تصفیه شیرابه) و انعقاد قرارداد با پیمانکار و تامین حدود ۷۰ میلیارد تومان برای این قرارداد و ایجاد تمهیدات لازم برای عملیات اجرایی.
۲- تعیین تکلیف اختلافات موجود در خصوص تصفیه خانه شیرابه که باعث شده بود راه اندازی آن به تاخیر بیفتد.
۳- اصلاح مدیریت کارخانه کود آلی و آغاز افزایش ظرفیت آن از ۱۵۰ تن فعلی به ۱۰۰۰ تن که باعث کاهش ۷۰ درصدی زباله دفنی می شود. این عملیات به حدود ۳۰۰ میلیارد تومان نیاز دارد که سهم دولت تامین شده است. مابقی از محل سرمایه گذاری بخش خصوصی تامین خواهد شد و در این خصوص اقدامات لازم انجام شده است.
پردازش صحیح و اصولی تمامی پسماندهای تولیدی منجر به کاهش دورریز زباله و جلوگیری از دفن مستقیم آن خواهد شد.
۴- پیگیری مشکلات تامین منابع نیروگاه زباله سوز ۶۰۰ تنی رشت. تاکنون بیش از ۸ میلیون دلار به این طرح تخصیص داده شده و لازم است حدود ۳۲ میلیون دلار دیگر توسط دولت و سرمایه گذار تخصیص یابد. استفاده از دورریز واحدهای پردازش به عنوان سوخت در نیروگاه های زباله سوز یکی از بخش‌های مهم حل این مسأله است که زمان بندی اتمام آن به زودی به مردم اعلام خواهد شد.
۵- همچنین مقرر شد استانداری گیلان سریعا محل جدیدی را برای دفن پسماندهای تولیدی براساس شاخص های زیست محیطی انتخاب و زمینه استفاده از آن را فراهم سازد.
تکالیف استانداری گیلان و شهرداری رشت و سازمان شهرداری‌ها برای حل این بحران کاملا روشن شده است و گزارش گیری روزانه از اجرایی شدن اقدامات به منظور مشخص شدن میزان پیشرفت صورت خواهد گرفت.
بر اساس برنامه مورد توافق، امید است تا پایان سال ۱۴۰۱ این منطقه به شرایط عادی باز گردد و آلودگی های محل دفن شامل کنترل شیرابه، بو، آلودگی هوا و حشرات موذی به حد قابل قبولی کاهش یابد.”
